Azië - Reisverslag uit Kathmandu, Nepal van Martijn Have - WaarBenJij.nu Azië - Reisverslag uit Kathmandu, Nepal van Martijn Have - WaarBenJij.nu

Azië

Door: Martijn

Blijf op de hoogte en volg Martijn

29 November 2016 | Nepal, Kathmandu

Op 12 september 2016 was het tijd voor mij om Australië te verlaten na 24 maanden. Mijn vliegtuig vertrok om 22.00 en na een korte stop in Taipei, kwam ik na een voorspoedige vlucht rond 09.00 aan in Bangkok. Na een rit met de trein en een rit achterop een scooter kwam ik bij mijn hostel vlakbij de Khao San rd, de belangrijkste backpackersstraat van Bangkok.
So far so good, totdat ik de volgende dag een reisbureau binnenliep waar ik me wilde oriënteren waar heen te gaan en hoe. De mensen waren heel behulpvaardig en omdat ik geen idee had waar te beginnen, hebben ze me een heel reisschema voorgesteld, te beginnen in het zuiden van Thailand, dan door naar het noorden en vervolgens door Laos, Vietnam en Cambodja.
Alle busreizen, vliegreizen en accomodaties zouden allemaal geregeld worden dus daar hoefde ik me geen zorgen over te maken. En dat allemaal voor €3.500, omdat ik gewend was aan de duurdere tarieven van Australië en ik een goedgelovige sukkel ben, leek me dat best wel redelijk gezien alles geregeld zou worden.

Nu na afloop moet ik eerlijk zeggen dat alles prima geregeld was, op een paar hostels in Laos na die wat moeilijk deden, maar na een paar telefoontjes werd dat allemaal prima opgelost. Verder alle transfers van en naar de bus of vliegvelden waren allemaal geregeld. De reden waarom ik er een beetje een wrange nasmaak aan heb, is dat het me een groot gedeelte van mijn budget gekost heeft. Omdat ik dus een groot deel van mijn geld kwijt was en ik overal maar een paar dagen bleef kon ik niet zoveel doen als ik wilde doen omdat ik niet te veel geld meer wilde uitgeven. Dat gezegd heb ik me prima vermaakt en toch zoveel mogelijk dingen gedaan en gezien.
De 23e oktober kwam ik terug in Bangkok.

Toen ik aan het bedenken was wat ik in de laatste weken van mijn reis wilde doen, 25 oktober vloog ik naar Myanmar en ik wilde graag nog naar India, maar mijn geld begon op te raken dus ik moest beslissen wat ik wilde. India hoewel goedkoop, is heel groot dus je bent veel tijd nodig om alles te zien. Toen mijn broer op whatsapp Nepal noemde ben ik daar eens naar gaan kijken en besloot ik dat ik graag de Annapurna circuit wilde lopen. Dit kun je in een paar weken doen en dat zou dus een prima manier zijn om de laatste paar weken te spenderen.
Aangezien mijn vliegticket naar Myanmar al geboekt was en ik mijn visum al geregeld had, wilde ik dat niet laten gaan, maar wilde ook niet lang daar blijven omdat ik 3/4 weken voor Nepal wilde gebruiken. Als ik eerder had geweten van Nepal was ik niet naar Myanmar gegaan, want nu ben ik in een week door Myanmar geracet en ben alleen in Yangon, Bagan en Mandalay geweest.
Dit is zonde want ik had graag meer tijd willen hebben om meer van dit land te zien.

Op 2 November ben ik van Yangon via Kuala Lumpur naar Kathmandu in Nepal gevlogen.
Alhoewel ik van plan was de Annapurna circuit alleen en zonder gids te gaan lopen omdat de routes enzo prima aangegeven zijn en dit dus prima te doen moet zijn, heb ik me toch laten overhalen om met een gids te gaan. Dit omdat hij me onderweg dingen kan vertellen en laten zien en overnachtingen kan boeken, omdat het erg druk kan zijn kan het soms moeilijk zijn onderdak te vinden, tenminste dat is me wijs gemaakt. Ook zijn er een aantal gebieden die gevaarlijk kunnen zijn in verband met aardverschuivingen e.d, dus leek het me verstandig om iemand te hebben die daar ervaring mee heeft.
Dus met het laatste restje van mijn budget heb ik een 18 daagse trekking inclusief gids/overnachtingen en maaltijden geboekt. Op 5 november ben ik met de bus vertrokken naar Bhulbhule om met de trek te beginnen.

Vandaag 22 november is de laatste dag van de trekking, ik zit in de bus van Pokhara naar Kathmandu dus heb ik even de gelegenheid om de laatste 18 dagen samen te vatten.
Ik heb zoveel mogelijk foto's en filmpjes gemaakt maar de werkelijkheid is heel anders, je voelt je ontzettend klein tussen al die enorme bergen die overal om je heen kilometers boven je uitsteken. Zelfs op het hoogste puntje van het circuit, de Thorung La Pass 5416 meter, steken de toppen nog steeds 2 of 3000 meter boven je uit.
Halverwege de tocht op de terugweg van Tilicho Lake, op 4919 meter swerelds grootste en hoogste meer, werd ik beroerd en moest ik overgeven. Omdat dit een teken is van hoogteziekte en hoe hoger je komt het moeilijker het word voor een reddingshelikopter, had ik al bijna besloten om dan maar op te geven en terug te gaan. Ik was op bijna 5000 meter hoogte geweest en dus had ik het hoogste punt dus al bijna bereikt. Maar de volgende dag voelde ik me al wat beter en met een diamox tablet tegen hoogteziekte toch maar besloten om door te gaan. Mocht ik toch weer problemen krijgen dan kon ik altijd nog terug gaan. Gelukkig heb ik de rest van de tocht geen problemen meer gehad. De laatste klim van Thorung Phedi (4400m) naar Thorung La (5416m) was een van de zwaarste dingen die ik heb gedaan, maar door langzaam en stap voor stap door te zetten heb ik het uiteindelijk toch gehaald. Daarna was het alleen maar omlaag naar Muktinath (3800m),
Hoewel Thorung La het zwaarste was was de weg van Ghorepani naar Nayapool het pijnlijkste, omdat je zo veel trappen af moet en de traptreden zijn allemaal verschillend van hoogte en breedte. Aan het eind van de dag schreeuwden mijn knieën en kuiten moord en brand.
Ik heb nog een week te gaan, maar ik kan al wel zeggen dat Nepal absoluut het hoogtepunt van mijn Azië reis is geworden. De laatste 4 dagen heb ik door de jungle gelopen in Chitwan National park met 2 gidsen in de hoop neushoorns, beren, olifanten en misschien wel tijgers te zien.
De eerste dag tijdens onze lunch aan de oever van een meer, zagen we twee neushoorns, moeder met kind, in het water staan, dus dat was al een goed begin van de trip. Een paar uur later nadat we een groepje langoer apen in een boom hadden gezien, hoorden we de alarm kreet van een soort kalkoen. Even later hoorden we de alarm kreten van de apen die we net gepasseerd waren, hierop begonnen we terug te rennen in de hoop misschien een glimp van de tijger of wat het ook was op te kunnen vangen. Toen we de bocht om kwamen zagen we geen tijger op de weg lopen maar iets dat nog veel zeldzamer is om te zien, een luipaard! Omdat er een jeep aankwam aan de andere kant van de weg en wij hem achterop kwamen, sprong hij van de weg af en verdween in het struikgewas. Onder het lopen probeerde ik gauw wat foto's te nemen, maar helaas is hij maar op eentje te zien en helaas vond mijn camera de boom op de voorgrond belangrijker en is de rest te wazig. Op de andere 3 dagen hebben we geprobeerd om tijgers te vinden, maar hoewel we wel veel (verse) pootafdrukken van katachtigen zagen, helaas geen tijgers, beren of olifanten gezien. Wel veel herten, wilde zwijnen, een grote python, apen gezien de laatste 3 dagen.
En nu op 29 november is het tijd om terug te vliegen naar Bangkok en dan de laatste vlucht richting Amsterdam en dat is dat het einde van mijn reis. Woensdag 30 november om 09.15 zou ik moeten landen op Schiphol en dan richting huis.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nepal, Kathmandu

Mijn reis Down Under

Dagboek Australie.

Dinsdag 16 september 2014

Eindelijk is dan de grote dag aangebroken, de dag waarop mijn grote avontuur gaat beginnen.
Tegen alle verwachting in heb ik prima geslapen en was ik mooi op tijd wakker. Mijn ouders brengen me naar Schiphol, waarna ik me bij de grote groep mede-backpackers zal gaan vervoegen. De afspraak is om 11.00 uur te verzamelen bij de balie van China Airlines waarmee ik de reis zal gaan beginnen. Om 8 uur hebben we mijn spullen ingeladen in de auto, is mijn broer inmiddels ontwaakt en gaan we met zijn vieren op weg naar Schiphol!
Rond 10.15 komen we aan op de parkeerplaats bij Schiphol, zoeken een karretje, gooien de spullen erop en gaan op zoek naar vertrekhal nummer 3 en de balie van China Airlines. Rond 10.30 vinden we de balie waar zich al een paar mede-backpackers met familie staan te wachten.
Rond 11 uur is iedereen gearriveerd en kan de briefing beginnen. Nadat we ingecheckt hebben, hebben we nog even tijd om wat te drinken en afscheid te nemen. Daarna lopen we als groep door naar de douane en kan het wachten beginnen tot we kunnen instappen in het vliegtuig. Rond 14.00 zit iedereen in het vliegtuig en rond 14.15 begint het vliegtuig naar de startbaan te taxiën en gaan we vliegen. Gelukkig zit ik naast het raam naast de vleugel, vanwaar ik een mooi uitzicht heb. Er komt een aardige Duitse meneer naast me zitten die al gelijk in het engels tegen me begint te praten. Dit was al gelijk een mooie kans om mijn engels te oefenen, wat me eigelijk heel goed af gaat al zeg ik het zelf. Voor de rest was de 12 uur durende vliegreis naar Bangkok erg lang, ik heb twee films gekeken en geprobeerd te slapen, hetgeen niet echt wou lukken. Wat ik wel heel erg mooi vond, waren de verlichte steden waar we overheen vlogen. Hele lange verlichte straten en grote verlichte stadscentra's, wat ook erg mooi was, was dat de bewolking die soms gedeeltelijk over de stad hing, ook helemaal verlicht was aan de onderkant. De bovenkant van de bewolking was wit en de onderkant oranje. Heel apart om te zien.

Woensdag 17 september 2014

In Bangkok aangekomen, hadden we een korte stop van 2 uur, waarin we even een uurtje de tijd hadden om de benen te strekken en eventueel wat te eten. daarna konden we weer instappen en de reis vervolgen naar Taipei. Om ongeveer 13.30 lokale tijd landden we in Taipei.
In Taipei aangekomen konden we uit-checken en werden we met een busje naar ons hotel gebracht. We hebben tot 19.30 de tijd om even wat te slapen, of te zwemmen of rond te lopen. Na 2 uurtjes geslapen te hebben ben ik dit wat gaan typen en heb ik wat rond gelopen in het hotel. Om 19.30 vertrokken we vanaf het hotel naar het vliegtuig in hetzelfde busje. Op het vliegveld heb ik nog wat gegeten bij de burger king, helaas accepteerde die geen euro's of Australische dollars, maar kon je wel met je credit-card betalen. Helaas heb ik die nog niet dus kon ik op zoek naar een geldwisselkantoor gebeuren. Die gevonden, geld gewisseld en weer teruggelopen naar de burger king, waar ik een menu gegeten heb. Om 22.30 zaten we allemaal ongeduldig te wachten totdat we weer in het vliegtuig konden stappen voor de laatste vlucht van 9 uur naar Sydney, Australië!!

Donderdag 18 september 2014

Na een laaange vlucht van 9 uur kwamen we dan eindelijk aan op het vliegveld van Sydney. Nou heb ik het de eerste komende weken ook wel gehad met vliegen. Toen we het toestel uitkwamen kwamen we vrij snel in een enorme rij voor de douane. Na een uur wachten kwamen we heel snel door de douane, waarna we opgewacht werden door Nikos en Jaimy van Australian Backpackers.
Daarna werden we door twee charterbusjes naar een uitkijkpunt gebracht alwaar we een mooi uitzicht hadden op het Sydney opera house en de harbour bridge. Hier werd ook de eerste groepsfoto gemaakt. Nadat iedereen was uitgekeken en foto's had gemaakt, konden we weer in de bus stappen voor de trip naar het hostel. Hier aangekomen werden de kamers bekend gemaakt en moesten we wat formulieren invullen. Daarna hebben we een gezellige barbecue gehad en werd het tijd om te gaan slapen, want we moeten de volgende dag om 6 uur op.

Vrijdag 19 September 2014

Redelijk goed geslapen tot een uur of half 3, daarna niet echt meer kunnen slapen. Om een uur of half 6 dan toch maar besloten om eruit te gaan, even douchen en met zijn allen ontbijten en om half 7 gingen we naar de bus naar Manley. Vanuit Manley gingen we met de ferry naar het centrum van Sydney. Onderweg nog wat foto's gemaakt van de omgeving en even flink uitgewaaid, want er stond een flinke tegenwind. In het centrum aangekomen gingen we gelijk op weg naar de medicare 'winkel' waar we onze medicare moesten aanvragen. Nadat dit geregeld was, hetgeen een tijd duurde omdat we met een grotere groep als normaal waren, gingen we weer met zijn allen op pad, richting de commonwealth bank. Onze bankrekeningen en passen waren al voor ons aangevraagd door Australian Backpackers en lagen dus al netjes uitgestald op alfabetische volgorde op een tafel op ons te wachten. Er stonden al verschillende bankmedewerkers klaar om ons uitleg te geven en te helpen met het activeren van onze bankpassen. Daarna konden we wat geld van onze Nederlandse rekening pinnen om het daarna op de Australische rekening te storten. Toen dat eindelijk allemaal achter de rug was, was het ook al een uur of 1 en gingen we eerst ergens wat eten. Nadat iedereen wat gegeten had, gingen we naar de telefoonwinkel om onze simkaarten te activeren, die we gekregen hadden bij aankomst bij het hostel. We konden kiezen uit 2 prepaid mogelijkheden, namelijk prepaid daily en prepaid monthly. Prepaid daily waardeer je voor 30 dollar op en zolang je dat niet gebruikt, blijft dat voor 30 dagen vast staan, wanneer je het begint te gebruiken word er een dollar afgeschreven. Voor die dollar krijg je 40 MB internet en kun je 30 minuten bellen en ongelimiteerd sms-en, gebruik je die dag meer MB of bel je langer dan 30 minuten dan word er 50 cent extra afgehaald. Met prepaid monthly waardeer je 30 dollar op, hetgeen 1 maand geldig is. Voor deze 30 dollar krijg je 1 GB internet en ik weet niet meer hoelang bellen en ongelimiteerd sms-en. Maar deze 30 dollar is dus maar een maand geldig, gebruik je dus niet alles en waardeer je niet voor het einde van de maand op, dan ben je de rest van je beltegoed kwijt. Ik heb dus gekozen voor prepaid daily, omdat ik niet wist of ik veel zou bellen of internetten en dat beetje appen en facebooken wat ik doe dat kost niet veel MB's. Nadat iedereen zijn keuze gemaakt had en de simkaarten geactiveerd waren, waren er ook alweer 2 uren voorbij. Daarna zijn we nog langs Travellers Autobarn geweest, waar we wat informatie kregen over het aanschaffen of huren van auto's. Daarna zijn we door de botanical gardens, langs het Sydney Opera House gelopen richting de ferry die ons weer terug naar Manley bracht. In Manley aangekomen zijn we met de bus terug naar het hostel gegaan, waar we met zijn allen gegeten hebben.

Zaterdag 20 September 2014

Vandaag is de dag waar iedereen zo naar heeft uitgekeken, Defqon 1. Australia!!! Om half 9 ontbijten en om half 10 werden we met 3 busjes opgehaald. 3 busjes?? ja 3 busjes, want we waren niet alleen met de 30 personen van onze groep, maar met ongeveer 70 mensen. De reis naar het Regatta International Centra duurde ongeveer 2 uur, dus om half 12 ongeveer waren we ter plekke. Rond 12 uur waren we binnen en kon ik gaan rondkijken, ik was nog nooit op zo'n gebeuren geweest, dus ik heb mijn ogen uitgekeken. Er waren verschillende stages met allerlei bandjes met verschillende soorten hard-style muziek, ik heb de eerste paar uren een beetje rond gelopen en rond gekeken wat er allemaal te doen was. Je kon een helikoptervlucht doen rond het terrein, je kon met een jet-ski varen of met een soort van water aangedreven jet-pack rond 'vliegen' op het water. Ook was er soort van bungee-jump bal, deze zat vast aan elastieken en werd dan de lucht ingeschoten en er was een soort van schip wat over de kop ging. Verder waren er eettentjes (uiteraard) en barretjes waar je drank kon halen, op 4 plekken op het terrein waren er fonteintjes waar je gratis drinkwater kon pakken. Ook waren er tentjes met merchandise en allerhande rommel. Tegen de avond werd het echt druk en heel snel donker. Maar ondanks dat het echt niet mijn muziek was, heb ik toch een super gezellige en leuke dag gehad, tegen 10 uur was het bij de main stage afgelopen, de andere stages gingen tot 11 uur door. Rond half 11 waren we allemaal bij de plek waar de bus al vanaf 10 uur zou staan. Maar er stonden heeeeel veel bussen te wachten, maar die waar wij in zouden moeten gaan zitten stonden er dus niet bij. Wat er precies fout ging weet ik niet, maar rond 12 uur zat iedereen eindelijk in een bus en konden we terug naar het hostel. Rond 2 uur waren we terug en gingen we naar bed.

Zondag 21 September 2014

Vandaag konden we wat uitslapen, want het ontbijt stond gepland om half 10. Hierna hebben we een wandeling gemaakt langs het strand, om een golfbaan heen en een stukje Collaroy. Daarna hebben we in het hostel gegeten en zijn we naar Manley gegaan met de bus. Hier hebben we wat bier gekocht en op het strand opgedronken, daarna zijn we naar een eettentje gegaan waar we wat gegeten hebben. Daarna zijn er nog een aantal uit geweest, maar de rest waaronder ik zijn teruggegaan naar het hostel.

Maandag 22 September 2014

Voor vandaag staat het tripje naar the blue mountains op de planning. Om 7 uur ontbijten en en om half 8 vertrekt de bus. We hebben hele mooie vergezichten gezien en nog een wandeling gemaakt.
Ik kon er niet zo veel over vertellen, alleen dat het erg mooi was, we veel gezien hebben en de chauffeur een goede tourguide was en leuk kon vertellen.

Dinsdag 23 September 2014

Op de laatste dag van de groepsreis staat een surftrip op de planning. We ontbijten om 6 uur en om half 7 vertrekt de bus richting een leuk strand in het zuiden van Sydney. Na een rit van 2 2,5 uur komen we aan op beach The farm. Hier werd de groep in tweeën gesplitst, omdat de groep anders te groot zou zijn. Ik zat in groep 2 dus wij moesten wachten totdat groep 1 klaar was, dus in die tijd konden we even wat zonnebaden, of een balletje trappen, of een beetje zwemmen.

Nadat groep 1 klaar was waren wij aan de beurt, we kregen eerst uitleg over hoe we op onze board moesten liggen om te kunnen peddelen en daarna hoe we erop moesten gaan staan. Op het zand oefenen was nog makkelijk, daarna gingen we de zee in en dat valt vies tegen!!! Op een gegeven moment zag ik bijna iedereen wel een keer op zijn board staan, de een wat langer als de ander, maar bijna iedereen heeft wel een keer gestaan.... Nou ik niet hoor, ik kwam niet verder als op mijn knieën en dan nog bleef ik niet lang zitten. Ik geloof niet echt dat het iets voor mij is. Toen groep 2 klaar was, konden we even uitrusten, even een broodje eten en wat relaxen. Daarna konden degenen die nog weer wilden proberen nog een ronde gaan. Ik had eigelijk er wel genoeg van, dus ik ben niet gegaan, misschien had ik het nog wel gewoon een keer moeten doen. Want de tweede keer ging wel beter zei iedereen, maar goed. Ik ben op het strand blijven bakken en verbranden en dat was ook best relaxed.

Terug in het hostel hebben we met zijn allen een pizza gegeten bij de pizzeria ernaast. Annelot en Gijs waren inmiddels ook al gearriveerd en daar nog even mee zitten praten en toen was het bedtijd.

Woensdag 24 September 2014

Vandaag zijn Annelot, Gijs en ik vertrokken van het hostel, eerst zijn we naar een shoppingmall geweest, waar we bij de RTA de auto hebben overgezet op mijn naam. Daarna hebben we boodschappen gedaan en zijn we vertrokken naar The Blue Mountains om daar te gaan kamperen. Onderweg hebben Gijs en Annelot me een heleboel verteld over de auto, wat te doen bij de verkoop van de auto en aanschaf van een nieuwe. En over kamperen en de spullen en nog meer. Nadat we een gratis campplek hebben gevonden hebben we nog een kleine wandeling gemaakt door de omgeving, hebben we gegeten en toen was het donker en zijn we naar bed gegaan.

Donderdag 25 September 2014

Rondgereden door de blue mountains, niet heel veel gewandeld omdat Gijs erg last van zijn rug had en dus niet goed kon lopen.

Vrijdag 26 September 2014

Weer rondgereden door de blue mountains en nu wel wat meer gewandeld, een aantal hele mooie look-out gezien. Zelfs mijn eerste slang gezien die van de weg gauw de berm invloog, helaas was dat het enige wat ik gezien heb.

Zaterdag 27 september 2014

Vandaag vroeg opgestaan omdat ik om 9 uur bij het hostel in Sydney had afgesproken met Fanny om naar de Taronga zoo in Sydney te gaan. Om 5 uur opgestaan, tent ingepakt ontbeten en om 6 uur reden we weg van de campplek in Glenbrook, waar we vannacht geslapen hebben. En toen stonden we voor een gesloten slagboom en konden we het park niet af. Annelot gebeld met het telefoonnr wat op het bordje stond, volgens die man kon het zijn dat de tijd in verband met het verzetten van de wintertijd naar zomertijd, een uurtje later kon zijn. Dus om 7 uur uur, nou ja goed het was inmiddels al half 7 dus goed, dan wachten we nog wel even. Om 7 uur ging de boom nog niet open, toen kwam er een mountainbiker langs, die zei dat de boom pas om 8 uur open ging. Gromm.. Nou ja dan ga ik wel een eindje wandelen op zoek naar slangen. Ik dus onderweg, uiteraard weer geen slang te bekennen... Na ongeveer een halfuurtje kwam er een parkranger bij Gijs en annelot langs, die zei dat het park pas om half 9 open ging. Annelot dus uitgelegd dat we om extra vroeg opgestaan waren omdat we om 9 uur in Sydney moesten zijn, bleek dus dat de parkranger alleen maar wilde weten of we voor de campplek betaald hadden en toen deed hij de poort open. Maar ik was er dus nog niet weer, annelot mij een Apple gestuurd, maar die kwam niet aan, ik had even geen bereik denk ik, maar een paar minuten later dus wel en toen was ik al op de terugweg. Rond half 10 waren we aangekomen bij het hostel, Gijs en Annelot gingen niet meer mee naar de Zoo, omdat Gijs te veel last van zijn rug had. Dus toen moest ik alleen met Fanny in de auto door Sydney heen rijden. Was erg spannend, maar alles ging goed en we kwamen heelhuids bij de dierentuin aan. Taronga zoo is een hele mooie dierentuin met mooie, schone en goed uitziende verblijven en leuke dieren met veelal mooie uitzichten op de skyline van Sydney. Tegen een uur of 5 reden we terug naar het hostel, hetgeen me ook weer erg goed afging.

Zondag 28 September 2014

Gijs kreeg vanmorgen zo veel last van zijn rug dat hij en Annelot maar besloten om naar het ziekenhuis te gaan om toch maar een dokter naar zijn rug te laten kijken. Omdat zij de auto meehadden, ben ik met twee anderen met de bus naar een groot overdekte winkelcentrum geweest. Daar heb ik mijn ogen uitgekeken, hebben we boodschappen gedaan en zijn we weer terug naar het hostel gegaan.

Maandag 29 september 2014

Vanmorgen eerst naar de jobcoach van Australian backpackers, Niels, geweest om te vragen of hij al wat over werk wist. Hij zou morgenmiddag langs Taronga zoo gaan om te vragen of er al dan niet een vrijwilligers baantje voor mij was. Ik wil best eerst als vrijwilliger rondlopen in de Taronga zoo, en misschien dat ik dan zo aan een baantje kan komen.
Omdat ik verder niet wist wat ik vandaag zou gaan doen, kreeg ik als tip om naar palm beach te gaan en dan naar The Basin. Dus ik met de bus naar palm beach in mijn eentje, heel spannend allemaal, toen ik daar aankwam gevraagd hoe ik bij the basin terecht kwam. Bleek dus dat ik een heel stuk te ver mee gereden was en een paar haltes eerder uit had moeten stappen. Nou kon ik wachten tot de volgende bus me mee terug zou nemen, of zelf een stukje terug over de heuvel lopen. En met heuvel bedoel ik ook echt een heuvel, hellingshoek van 15 a 20 graden ofzo. Maar goed ik dus terug gelopen naar de werf waar ik met de ferry zou oversteken naar the basin. Het was 11 uur toen ik bij de werf aankwam en de ferry was er pas om 12 uur dus had ik even tijd om wat rond te lopen en op zoek gaan naar een bankautomaat, want ik had niet zoveel contant geld mee genomen. Net voor twaalven was ik weer terug, ferry genomen naar de overkant en op naar the basin. The basin is onderdeel van een national park binnenin Sydney, daar heb ik een paar uur rondgelopen door de mooie natuur. Uiteraard hopend om slangen of andere reptielen te zien, uiteraard weer niets gevonden, ja een heel klein hagedisje, wat haastig de berm inschoot.
Terug gekomen op de camping, waar de ferry mij afgezet had en ook weer op zou halen, nog 3 wallaby's gezien en een kleine kookaburra.

Terug in het hostel zag ik 's avonds op facebook een oproep staan van de Sydney Snake Catchers dat ze mensen zochten die hun konden helpen om slangen en dergelijke bij mensen uit de huizen te halen. Hier dus gelijk een mailtje naar toe gestuurd.

Dinsdag 30 September 2014

Vanmorgen zag ik dat ze van de Snake Catchers gereageerd hadden op mijn email met de vraag of ik een telefoonnummer had waar ze me op konden bellen. Die gelijk terug gemaild en Niels heeft mijn CV naar ze opgestuurd.
Daarna ben ik met een kamergenoot naar Shelly beach geweest vlakbij Manley, daar op het strand gelegen en rondgewandeld. S avonds zag ik dat Jo van de snake catchers had gereageerd dat hij me morgen zou bellen.

Woensdag 1 Oktober 2014

Vanmorgen om 9 uur Gijs en Annelot naar Manley gebracht, vanwaar ze met de ferry naar het centrum van Sydney zouden gaan en dan naar het vliegveld. Want zij gaan vandaag weer terug naar huis na een jaar in Australie te hebben rondgezworven. Nadat ik afscheid van ze heb genomen ben ik terug gegaan naar het hostel, waar ik de rest van de dag heb doorgebracht met wachten op een telefoontje, wat dus helaas niet gekomen was.

Donderdag 2 Oktober 2014

Vanmorgen om kwart voor 9 werd ik op de wc gebeld door Jo.. Gevraagd of hij 5 minuten later terug wilde bellen en dat deed hij dan ook. Tijdens het telefoongesprek heeft Jo verteld wat de bedoeling zou zijn, het is dus de bedoeling dat ik eerst een dag met Rob Ambrose, de snake handler trainer, zou meelopen om te kijken of het uberhaupt wel wat zou zijn voor mij. Dan waren er nog 2 vereisten waar ik aan moet voldoen, ik moet mijn EHBO diploma hebben en een cursus gifslangen hanteren doen. Dit kost wel wat, maar dat heb ik er eerlijk gezegd graag voor over. Dan maar geen tourtje doen, of een duiktripje maken, hetgeen ik nog wel graag wil gaan doen.
Maar hij zou overleggen met Rob en dan hoor ik morgen hoe of wat.
Daarna Stefan, de laatste overgebleven van de groep, naar het treinstation gebracht, vanwaar hij naar Coffs harbour zou gaan om fruit te gaan plukken.
Omdat ik toch in het centrum was heb ik gelijk maar een bezoekje gebracht aan Sea Life Sydney, en een wandeling gemaakt door het mooie Darling Harbour.

Vrijdag 3 Oktober 2014.

Via de e-mail kreeg ik het telefoonnummer van Rob, waarna ik hem gelijk gebeld heb. Helaas kon hij niet eerder dan volgende week dinsdag dat ik een dag met hem mee mocht lopen, dus dat was wel een beetje een domper. Vandaag de hele dag een beetje op mijn kamertje op internet rond gekeken en me verveeld. Gelukkig wel bericht gekregen van Niels dat ene Maria nog mensen zocht voor wat werkzaamheden, dus daar achteraan gebeld en ik kan morgen ochtend om half 8 aan het werk.




Recente Reisverslagen:

29 November 2016

Azië

12 September 2016

De grote finale

30 Januari 2016

NZ en WA

05 December 2015

Up Swim Creek without an paddle

19 Augustus 2015

GBR, Cape York, Mount Isa en Borroloola
Martijn

Actief sinds 03 Okt. 2014
Verslag gelezen: 1195
Totaal aantal bezoekers 7571

Voorgaande reizen:

16 September 2014 - 16 September 2015

Mijn reis Down Under

Landen bezocht: